Reviews O

Patrick O'Hearn - Rivers Gonna Rise (1988)

Label: Private Music
Bandsite: www.patrickohearn.com
Duur: 45:37
Recensent: H. 'JoJo' de V.
Waardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

'Rivers Gonna Rise' biedt een preview op een deel van de bezetting van de latere band 'Missing Persons' en kent met Bozzio, Cuccurullo en O'Hearn zèlf een hoog Zappa-gehalte. Of het komt door de bezetting òf door de 'natuurlijke' ontwikkeling die O'Hearn had doorgemaakt na 'Between Two Worlds', maar de oppervlakkigheid van dat voorgaande album heeft hier plaatsgemaakt voor elektronische muziek met meerdere lagen en onverwachte wendingen. O'Hearn heeft enige schroom van zich afgeworpen en durft langzaam maar zeker te jongleren met zijn instrumenten en met zijn compositorische kwaliteiten. In de rug gesteund en in balans gehouden door zijn collega-muzikanten die zich allen op hoog niveau bewegen.
Luister maar eens naar 'Glory for Tomorrow' waar O'Hearn ons de eerste doorkijkjes gunt naar het hoge niveau dat hij later o.a. op het album 'Indigo' zal bereiken. Gestuurd door de bas en toetsen van O'Hearn soleert de trompet van Mark Isham er lustig op los en schiet het nummer in de goede zin van het woord alle kanten op. Of geniet van 'Acadia' waar de warme klanken van de synthesizers de voorbode zijn van een zich langzaam opbouwend en repeterend thema. In 'Forgiveness' valt op wat een goede bassist O'Hearn is. In een op Jaco Pastorius gelijkende stijl geeft hij samen met de toetsen de structuur aan deze track. 'A Brief Repose' is prima ambient en zou zo op een album van Brian Eno kunnen staan. En dan die prachtige flügelhorn van Isham, een instrument dat qua warmte en toon perfect past bij deze laid backmuziek en het zelfs een licht jazzy toets geeft.
Ten slotte. Heel af en toe vervalt O'Hearn in het oude gedrag van 'Between Two Worlds' en komt hij met tè gemakkelijke, bijna 'middle-of-the-road' nummers op de proppen zoals 'Reunion'. Maar die zijn hier gelukkig veruit in de minderheid. Het grootste deel van 'Rivers Gonna Rise' is gevuld met prima, voornamelijk elektronische, muziek die compositorisch goed in elkaar zit en regelmatig voor verrassingen zorgt.
JoJo (7-2004)

Bezetting:
Patrick O'Hearn - synthesizers, bass, acoustic & electronic percussion
Peter Maunu - guitar
Warren Cuccurullo - guitar effects
Terry Bozzio - acoustic percussion
John Valen - acoustic percussion
Mark Isham - trumpet, flügelhorn