Reviews Numeral

21st Century Schizoid Band -
Live in Japan (2005)

Label: IcenI
Bandsite: 21stcenturyschizoidband
Duur: 79:50
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

De doorgaans onbarmhartige Samaritaan Robert Fripp bleek opeens onvermoede sociale trekjes te vertonen en heeft enige tijd terug zijn zegen gegeven aan de 21st Century Schizoid Band. Aangezien hij zelf geen deel van de band uitmaakt mag de naam King Crimson uiteraard niet worden gebruikt. Hoewel de bezetting - o.a. Ian McDonald, Michael Giles, Peter Giles en Mel Collins als illustere leden van vroege line-ups - daar wel aanleiding toe zou geven. In plaats van Fripp, al zal Fripp dat zelf nooit zo voelen, is gitarist en zanger Jakko M. Jakszyk aangezocht.
Het draait hier om de registratie van een concert dat plaatsvond op 6 november 2002 in Japan. Dit concert was al uitgegeven als DVD en ‘Official Bootleg’ (met een rode hoes) en dan nu als ‘official release’ (met een blauwe hoes). Erg duidelijk is het allemaal niet, hetgeen ook geldt voor de rest van de discografie van deze revelatie van het oude Crimson. Maar dat mag de pret niet drukken want wat heb ik een plezier gehad met dit werkstuk. De band is uitstekend op dreef. De saxen en fluiten van McDonald en Collins scheuren en piepen als vanouds. Het baswerk van Peter Giles klinkt als vroeger en met name het drummen van Michael Giles is uitstekend met die hard gespannen vellen en het dito geluid dat zo karakteristiek voor hem was. In de huidige line-up is hij inmiddels vervangen door ook al een oudgediende Ian Wallace. Giles kon de druk en het touren helaas niet meer aan.
Het aardige en interessante van de tracklist van dit liveconcert is dat men naast de KC-klassiekers ‘In the Court of ..’, ‘I Talk To The Wind’, ‘Epitaph’ en ‘21st Century Schizoid Man’ ruimte heeft gegeven aan werk dat de afgelopen 35 jaar live niet of minder werd uitgevoerd. Zoals ‘A Man A City’, ‘Catfood’, ‘Formentera Lady’, ‘Ladies Of The Road’ en zelfs ‘Birdman’ dat bekend is van het meesterwerk ‘McDonald and Giles’ uit 1970. Hoewel men improviseert en modificeert blijft men in alle uitvoeringen toch dicht bij het origineel, al klinkt het allemaal wat minder bombastisch dan op de studioalbums. Een en ander met behoud van de mystieke KC-sfeer die de vroege albums uitstraalden. Zanger Jakszyk kwijt zich uitstekend van zijn zangtaak en dat moet niet worden onderschat want het is geen sinecure om de karakteristieke stem van Greg Lake te vervangen. Zijn gitaarpartijen zijn ook prima, al heeft hij zich niet gewaagd aan het imiteren van het Fripperiaanse geluid. Misschien maar goed ook.
Dit album laat horen en voelen dat de heren het heerlijk vonden om weer samen te spelen en het verleden te laten herleven met niet alleen de voor de hand liggende klassieke nummers. Gelukkig is dat hier niet gebeurd door een ‘Re-Crimson’ of een ‘KC Tribute Band’ - de ziekte van deze tijd - maar door mensen die wat mij betreft het voorkeursrecht hebben om dat te doen: de componisten en uitvoerenden zèlf.
JoJo (11-2005)

Bezetting:
Ian McDonald - alto sax, flute, keys, grand piano, vocals, percussion
Michael Giles - drums, percussion and vocals
Peter Giles - bass guitar, backing vocals
Mel Collins - baritone, tenor and alto sax, flute, keys, backing vocals
Jakko M Jakszyk - lead vocals, guitar, flute, keys

Discografie:
Official Bootleg Volume One London (2002)
Official Bootleg Volume Two Live in Japan (2002)
Official Bootleg volume Three Live in Italy (2003)
Live in Japan (2005)
Pictures Of A City Live in New York (2006)