Reviews S

Klaus Schulze - Moonlake (2005)

Label: Synthetic Symphony/SPV
Bandsite: www.klaus-schulze.com
Duur: 74:04
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

‘Moonlake’ is Klaus Schulze’s nieuwste release. Ik ben de tel kwijt maar het zal, de serie ‘The Dark Side of the Moog’ inbegrepen, om en nabij zijn zestigste album zijn. Na een ingrijpende en langdurige ziekte is ‘the master’ weer ‘full swing’ terug.
’Moonlake’ is opgedragen aan Robert Moog, die helaas in 2005 overleed maar voortleeft in het schitterende en tijdloze instrument dat hij ooit ontwierp en dat nog steeds door velen wordt gebruikt. Het werkstuk bevat vier tracks waarvan er twee - ‘Playmate in Paradise’ en ‘Artemis in Jubileo’ - live in de studio zijn opgenomen. Al weet ik niet goed wat ik mij daarbij moet voorstellen als alle instrumenten, met uitzondering van de viool, door Schulze zèlf worden bespeeld. De techniek draagt ver, maar zoveel instrumenten tegelijk beroeren lijkt mij zelfs voor Klaus erg moeilijk. ‘Same Thoughts Lion’ en ‘Mephisto’ zijn opnames gemaakt tijdens een liveconcert in Polen op 5 november 2003.
Schulze blijft zich vernieuwen, al zet hij dan maar kleine stappen. Hij maakt elektronische muziek waarin verleden en heden samenkomen, waarin traditie wordt gekoppeld aan visie. Een visie die hij ontleent aan ‘state-of-the-art’ technische mogelijkheden, aan hedendaagse muzikale invloeden en uiteraard aan zijn eigen ervaringen en emoties. Die ontwikkeling komt in het dertig minuten durende ‘Playmate in Paradise’ (Robert Moog?) vooral tot uitdrukking in de eerste acht minuten van de track die sterk ritmisch zijn. Nog meer ritme dan we al van hem gewend zijn (zie review op AFTERglow van ‘X’) en een lust voor het oor en het hart. Vervolgens zakt de track wat in, hetgeen de overgang markeert naar een sferisch intermezzo, om vervolgens aan het einde weer op te leven. De ritmes en klanktapijten zijn gelardeerd met etnische melodieën en stemmen die zo uit de zandstormen in de woestijn lijken op te doemen. Ik ben niet zo’n adept van ‘world music’ en van de idealistisch drang om (muzikale) culturen met elkaar te vermengen, als u tussen de regels door begrijpt wat ik bedoel. Hoewel het beeldend wel sterk is, duurt het etnisch getinte gejammer mij dan ook wat te lang en het hoge niveau waarmee het nummer aanving haalt Schulze niet meer. ‘Artemis in Jubileo’ is typisch Schulze en ontwikkelt zich via minieme maar zekere verschuivingen in ritmes en akkoorden tot een climax. En dat geldt ook voor de beide livetracks waarvan ik overigens nauwelijks kan vaststellen dat ze live zijn opgenomen. Van publiek of omgevingsgeluiden is in geen velden of wegen iets te bekennen. ‘Same Thoughts Lion’ gaat, zelfs na herhaalde beluistering, te ongemerkt voorbij. ‘Mephisto’ bevalt mij, door de krachtige drumbasis, heel goed. De geweldige moogsolo rond minuut tien zal Robert Moog in het hiernamaals een tevreden grijns opleveren: “Zo heb ik het ooit bedoeld Klaus”, zal hij daarbij mompelen.
Schulze heeft betere albums gemaakt. Bij zo’n productiviteit kan de boog echter niet altijd volledig gespannen staan. Ondanks de kanttekeningen kan ik echter geen genoeg krijgen van de man. Hij maakt nog altijd vele malen spannender elektronische muziek dan de door ‘sequences’ en ‘loops’ gedomineerde en eenvormige albums van het huidige Tangerine Dream.
JoJo (02-2006)

Bezetting:
Klaus Schulze – all keyboards
Thomas Kagermann – violin, voice

Discografie (kleine selectie):
Irrlicht (1972)
Cyborg (1973)
Picture Music (1973)
Blackdance (1974)
Timewind (1974)
Moondawn (1976)
Body Love (1977)
Mirage (1977)
Body Love II (1977)
X (78)
Blanche (1979)
Dune (1979)
Trancefer (1981)
Elektronik Impressionen (1982)
Audentity (1983)
En=Trance (1988)
Miditerranean Pads (1990)
Totentag (1994)
In Blue (1995)
Are you Sequenced? (1996)
Dosburg Online (1997)
Moonlake (2005)
Vanity of Sounds (2005)