Reviews F

Fates Warning - FW X (2004)

Label: Metal Blade
Bandsite: Fateswarning
Duur: 52:17
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

Mijn eerste kennismaking met Fates Warning dateert van het excellente album 'A Pleasant Shade of Grey' uit 1997 waarvan de titelsong mij nog steeds laat zinderen. De band opereert in het progsegment waarin ook o.a. Dream Theater, Queensryche en Shadow Gallery zich bewegen. Eindelijk komen ze na een aantal jaren weer met een studio album, het tiende, vandaar de titel 'FW X'. Waarin de verzamelaars en live-registraties dus niet zijn meegerekend. In de tussenliggende periode hield frontman Jim Matheos zich o.a bezig met het intrigerende project 'The Office of Strategic Influence' (OSI), tesamen met o.a. Steven Wilson, Kevin Moore en Mike Portnoy. En dat is te horen. Op 'FW X' zijn zowel in de sound, de experimentele uitstapjes als in de arrangementen duidelijke relikwieën van OSI te bespeuren. In die zin vormt dit sideproject een belangrijke stap in de persoonlijke ontwikkeling die Matheos zowel als producer en componist heeft doorgemaakt. Het zijn vooral de experimentele geluiden (geruis, stemmen, geroffel, piepjes en bliepjes) en de relatief ingetogen intermezzi in en tussen de nummers die ervoor zorgen dat er één geheel ontstaat en die je de sensatie geven naar een album met een kop, een romp en een staart te luisteren.
Het in een schitterende hoes gestoken 'FW X' opent sterk met de akoestische gitaarklanken van 'Left Here' waarna de band op geheel eigen wijze stevig van leer trekt. Een heerlijke repeterende gitaarriff, à la Black Sabbath 's Tony Iommi, geeft de track zijn gezicht. 'Simple Human' laat de OSI-invloed horen en herbergt voor de goede luisteraar veel verrassingen. Ray Alder laat horen een prima zanger te zijn, al klinkt zijn stem soms wat vlak en krijg ik zo her en der het benauwde gevoel dat hij naar adem hapt. Maar per saldo is het een zanger die goed past bij dit soort muziek. Het verrassingselement geldt ook voor het met Oosterse invloeden getooide 'River Wide Ocean Deep' dat ik een hoogtepunt vind. Een spannende compositie die opbouwt naar een climax met vaardig gitaarwerk van Matheos en sturend bas en drumwerk van Vera en Zonder. Na het relatief rustige 'Another Perfect Day' met een aanstekelijk refrein en het in de lijn van OSI liggende 'Heal Me', volgt het mysterieuze en korte intermezzo 'Sequence'. De overige vier nummers zijn allen bovenmodaal. Wel denk ik dat een ruimhartiger gebruik van de keyboards de tracks op een nog hoger progressief niveau had kunnen brengen. Het stuwende 'Wish' sluit de schijf waardig af.
Fates Warning heeft met 'FW X' een coherent album afgeleverd met een ideale en aantrekkelijke lengte, prima songs, een goede dosering van steviger stukken en rustiger passages, een technisch kundige uitvoering en in zijn geheel geplaatst op een licht experimentele ondergrond. En dat bevalt mij wel.
JoJo (12-2004)

Bezetting:
Ray Alder - vocals
Jim Matheos - guitars, keys, programming
Joey Vera - bass
Mark Zonder - drums

Discografie:
Night on Brocken (1994)
The Spectre Within (1985)
Awake the Guardian (1986)
No Exit (1988)
Perfect Symmetry (1989)
Parallels (1991)
Inside Out (1994)
Chasing Time (1995)
A Pleasant Shade of Grey (1997)
Still Life (1998)
Disconnected (2000)
FW X (2004)