Reviews H
Steve Howe & Paul Sutin - Voyagers (2000)Label: Armoury Records
Bandsite: Steve howe.com
Duur: 45:40
Reviewer: JoJoWaardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

Schreef ik dat luisteren naar hun vorige project 'Seraphim' een ware bezoeking was, dat is bij 'Voyagers' geenszins het geval. Eerstgenoemde album richt zich op slaapverwekkende new age zonder ziel en structuur. 'Voyagers' is echter een album geworden met een kop, een romp en een staart, duidelijke melodielijnen, een betere synergie tussen de keyboards van Sutin en het gitaarspel van Howe en wat meer stevigheid en ritmiek. Dit laatste ook door de inzet van drummer en zoon Dylan Howe.Het album opent met 'Sweet Eternity'. Zoals Steve stelt "that is my favourite track of the album, because it's a bit sentimental and very emotive". Dat omschrijft deze track goed en is per saldo een goede kenschets van het gehele album. De track doet denken aan Andreas Vollenweider die een snuifje Pat Metheny tot zich neemt. 'Telepathy' is eveneens een prima track waarin Howe zijn kunnen toont op de (steel)guitars, de jazz en rock elkaar vinden en, zoals de hoestekst laat weten, optillen naar een lekkere "new groove …. where New Age meets New Wave". 'Sanctuary' kent een latijnse basis en steekt goed in elkaar door een aardige afwisseling van wat complexere ritmes met wat licht symfonische toets- en gitaarklanken. Het titelnummer laat een lustig solerende Steve Howe horen, al ligt hier het 'neuzelgehalte' van het album 'Seraphim' weer enigszins op de loer. De gedachte aan zoetgevooisde Willem O'Duys muziek voor de zondagochtend doet dan weer opgeld. Een gevoel dat zich bij een aantal daaropvolgende tracks nog een aantal keren voordoet al is het thema in het lome 'Sonar Call' prachtig. Overigens steken 'Quantum Leap' - up tempo en relatief stevig - en 'Pied Piper' - lichte jazz-rock, al is het thema wat naïef en lullig - er nog bovenuit.
'Voyagers' refereert veel meer dan 'Seraphim' aan het solowerk van Steve Howe en kent een aantal piekmomenten daar waar jazz, new age en symfonische elementen elkaar raken. Op andere momenten dreigt het gevaar van 'easy listening' en zou vertoning als achtergrond in lift of supermarkt passend zijn. Maar alles overziende is dit een lekker album om op weg te dromen en houden de ritmes mij wakker. Bij het hierboven besproken 'Seraphim' lag ik al geruime tijd te snurken. JoJo (03-2005)
Bezetting:Steve Howe - all guitars and basses
Paul Sutin - keyboards, programming
Mike Marshall - keyboards
Dylan Howe - drums
Discografie:Seraphim (1995)
Voyagers (2000)