Reviews W

The Watch - Vacuum (2004)

Label: Lizard
Bandsite: Thewatch.it
Duur: 48:04
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ @ (max. score JoJo's)

Ik heb het niet zo op muzikale 'lookalikes'. Het is de materialisatie van de posters van Fish of Pink Floyd die aan de muur hangen van de tienerkamer. Hoewel het proberen te benaderen van je idolen een bepaalde passie uitstraalt die aandoenlijk is, vind ik de meeste pogingen naïef en niet geslaagd en bekruipt mij regelmatig het gevoel "bedenk zelf eens wat". Voorbeelden van bands waarbij dat gevoel zich voordoet zijn Ad Infinitum (Yes), Crucible (Genesis), Periferia del Mondo (PFM) en Simon Says (Genesis) en aan dat rijtje zouden er moeiteloos nog een aantal aan kunnen worden toegevoegd.
De Italianen van The Watch zijn hierop echter een grote uitzondering. Hoewel ook hun bronnen van invloed overduidelijk zijn - Genesis en Peter Gabriel - weten zij echter iets eigens aan de tracks en de sound toe te voegen waardoor ik het direct herken. Bovendien zijn de composities sterk en zit het muzikaal-technisch perfect in elkaar. Dat heeft er toe geleid dat het gevoel van lichte irritatie over het gebrek aan originaliteit zich slechts voordeed - en dan ook nog sporadisch - bij hun eersteling 'Twilight', die zij nog uitbrachten onder de naam The Nightwatch. Maar reeds daar openbaarde zich de hoge kwaliteit van de heren. Hetgeen zich voortzette in het schitterende album 'Ghosts'.
De ontwikkeling van de band heeft niet stilgestaan getuige hun nieuweling 'Vacuum'. Wat voorligt is een indrukwekkend album dat bol staat van de prachtige toetsen van Taglioni die immens en vol de oren binnenkomen, van de wervelende en goed geplaatste drums van Leoni en de typerende stem van Rossetti, de drijvende kracht achter The Watch. Een en ander gelardeerd met smaakvolle gitaarpartijen en dwarsfluit. Bovendien is Rossetti gelukkig ook nog gezegend met een redelijk tot goede uitspraak van het Engels, hetgeen niet van alle mediterrane zangers kan worden gezegd. De ontwikkeling van de band komt tot uiting in het feit dat de toetsen een nog belangrijker rol zijn gaan spelen, er meer rustpunten zijn toegevoegd en men tegelijkertijd wat hardere accenten heeft gelegd o.a. in het tien minuten durende titelnummer 'Vacuum'. Ondanks ook nu weer wat personele wisselingen, zijn de bandleden prima op elkaar ingespeeld en tonen zij een bepaalde 'losheid' en durf in het spel. Ze kennen elkaar blijkbaar goed want pas dan ben je in staat om durf te laten zien.
Bij de bespreking van de negen tracks (al staan er acht op de goed verzorgde hoes vermeld) weet ik eigenlijk niet waar te beginnen. Als ik er tracks uit zou lichten, doe ik andere hoogwaardige nummers tekort. Maar vooruit. 'Damage Mode' blijf ik maar draaien. Een prachtige melodielijn, een sterke opbouw en mysterieuze synths. De derde track 'Wonderland' zit vernuftig in elkaar en wordt ondersteund door mooie mellotrons. En 'Shining Bald Heads' leidt bij mij door de symfonische grandeur aan het einde tot kippenvel. In het titelnummer tenslotte trekt men alle symfonische registers open en toont men het gehele spectrum aan kwaliteiten. Een reprise van het intro 'Hills' en de daaraan gekoppelde wegstervende geluiden aan het einde vormen een waardige afsluiting en maken het album 'rond'. De aantrekkelijke lengte van 48 minuten draagt daar ook aan bij want dat stelt mij beter in staat het als een geheel te ervaren. Zijn er dan geen minpunten? Misschien één. De (samen)zang in 'Goddess' lijkt niet altijd even zuiver, maar ik sluit niet uit dat er opzet in het uitmuntende spel is.
'Vacuum' is een intrigerend en wat mij betreft emotief album. Het laat horen hoe mooi symfonische muziek kan zijn. Het laat voelen dat de onderbuik niet alleen geraakt kan worden - zoals zo vaak wordt gedacht - door dansritmes maar ook door melodielijnen en goed doordachte arrangementen. Zoals gezegd heb ik bij muzikale 'lookalikes' vaak het gevoel "bedenk zelf eens wat", bij The Watch hoop ik echter "blijf dit bedenken a.u.b.".
JoJo (11-2004)

Bezetting:
Simone Rossetti - vocals, flute, dtambou, atmospheres
Ettore Salati - electric, acoustic and 12-string guitars, bass pedals
Roberto Leoni - drums, percussion
Marco Schembri - bass guitars, electric and acoustic guitars
Sergio Taglioni - piano, mellotron, organ, moogs, synths

Discografie:
Twilight (1997/als The Nightwatch)
Ghosts (2001)
Vacuum (2004)