DISTRIBUTED BEING ProgSoap13
PROGRESSIEVE DIARREE

Ik ben een muzikale veelvraat. Dat uit zich niet alleen in vele aankopen maar ook in angst. Ik ben namelijk snel bang dat ik iets mis. Dat er een release plaatsvindt in de progrock, symfo, prog- metal, jazzrock of belendende percelen die, naar later zou blijken, allerwegen wordt geroemd en dat ProgLog AFTERglow en ik die dan zouden hebben gemist. Complicerende factor daarbij is dat het onmogelijk is om in het leven van een mens van het mannelijk geslacht met een door demografische statistici voor- spelde levensverwachting van gemiddeld slechts 76 jaar, alles te kopen, vervolgens alles te beluisteren en alle items vervolgens tot aan het onvermijdelijke verscheiden meermalen en nogmaals te beluisteren.
Een tweede complicerende en niet te veronachtzamen factor is het feit dat de progressieve rock al enige tijd lijdt aan een verve- lende storing van het maag- en darmstelsel te weten ‘diarree’ ook wel ‘spetterschijt’ genoemd. Een diarree aan nuttige en nutteloze releases van progalbums wordt over de progfans uitgestort. Voor diegenen die dezelfde angst om iets te missen kennen als ik, resulteert deze diarree in een hardloopwedstrijd waarbij iedere keer met de finish in zicht, de finishlijn een paar honderd meter verder wordt neergelegd. En ik verzeker u, dat is niet fijn als de broek dreigt vol te lopen.
Al deze complicaties, onder andere in de onderbuik, en doemge- dachten hebben mij echter tot op heden geenszins weerhouden veel CD’s te kopen. Maar het wordt tijd voor een therapie. Ik moet mijn angst om iets te missen gaan overwinnen. Het wordt tijd de vele boeken, psychologische methoden, technieken, therapieën en ervaringen die ik vakmatig binnen handbereik heb, op mijzelf los te laten. Want het dreigt nu toch echt uit de hand en uit de broekspijpen te gaan lopen.
Reeds jaren overspoelen de platenlabels en bands ons met remasters, ‘definitive editions’ die later niet ‘definitive’ blijken te zijn, ‘ultimate editions’ die later niet ‘ultimate’ blijken te zijn, ‘deluxe editions’ met net een andere tracklist, overbodige en vaak nog van een abominabel slechte kwaliteit bonustracks van een of andere live-eruptie of mini EP’s – zoals recent ‘Nil Recur- ring’ van Porcupine Tree – waarvan de overigens sublieme tracks gewoon op het net verschenen reguliere album hadden kunnen staan. Een stortvloed die als hoofddoel heeft de catalogus van de bands uit te melken en veel geld te verdienen. Fans met angst zoals ik die kopen het toch wel.
Maar naast deze stortvloed heerst er nu dus ook diarree. Een dunne maar langdurige stroom aan releases van progbands die het nodig vinden muziek te spelen die al gespeeld is en wordt, die 'koekkoek ene dreun' laten horen en die nauwelijks of geen toegevoegde waarde bieden. Bovendien, maar dat is een discus- sie voor een later moment, lijkt terugkijken bij dit soort bands tot ‘kunst’ verheven, terwijl vooruitkijken niet aan de orde is. Dit soort produkten als 'progressief' wegzetten zou dan ook een belediging zijn aan het adres van bands die wel creatief en inno- vatief bezig zijn.

Om u te behoeden voor buikloop, doorgaans veroorzaakt door het Rotavirus, noem ik u een aantal volstrekt overbodige bands en releases waarbij ik heruitgaven buiten beschouwing laat: Soniq Circus met het gelijknamige album, Ad Infinitum idem dito, Ampera, Chain met ‘.Exe’, Chandelier, Cliffhanger zo’n beetje alle albums, Deluge Grander, Deus ex Machina, Enchant, Final Conflict, The Gift met het in 2006 verschenen en door velen onterecht opgehemelde ‘Awake & Dreaming’, In Nomine, Kaipa met uitzon- dering van de eerste generatie albums, Karmakanic, Like Wendy, Magenta met de gehele discografie, Mark I, Metaphor, Moria Falls, The New Groove Project, Poor Genetic Material, Submarine Silen- ce, The Tea Party, Tiles, Tristan Park, Twin Age en ga zo maar verder. Toegevoegde waarde: nul (0), innovativiteit: nul (0), durf: nul (0), aberratie van het darmstelsel: tien (10).
Wat verder in de relevante markt opvalt is het schrijnend gebrek aan kritisch vermogen binnen de progscene. Er zijn bladen en sites die het als een verraad aan de eigen favoriete muziek lijken op te vatten als er een negatieve noot moet worden gekraakt. Via ‘enerzijds-anderzijds-gepolder’ lijken sommige recensies eindelijk eens negatief uit te komen om uiteindelijk en per saldo toch weer de veilige achteruitgang te kiezen via een hoge score die niet door het verhaal wordt gesteund of via het typische Ne- derlandse compromis: de neutrale score.
Nu is recenseren niet eenvoudig. Soms hangt de mening er tussen- in en dan is het lastig kiezen. Dat geef ik ruiterlijk toe. Ook op ProgLog AFTERglow zullen er ongetwijfeld relikwieën te vinden zijn van onvoldoende stellingname. Tegelijkertijd zijn er ook kritische geluiden te lezen en lage tot zeer lage scores te vinden. Een portfolio aan plussen en minnen die recht doet aan de realiteit.
Dat is wat er bij andere sites en sommige bladen aan ontbreekt. Er zijn er zelfs die ervoor schijnen te kiezen alleen de ‘goede’ albums te recenseren. De lezer zou eens kunnen denken dat er in de prog ook slechte werkstukken worden geproduceerd. Zo stond er jaren in de colofon van het inmiddels helaas ter ziele prog- blad ‘Background Magazine’ het volgende “As you can see we mainly concentrate ratings on the better stuff. No need to put much effort in classifying ‘below average’ material specifically”. Ongelooflijk. Een beleidskeuze dus om de potentiële koper van progmuziek niet goed te informeren!
Is er een oplossing? De klant c.q. de koper is een belangrijke, zo niet de belangrijktse speler op het veld. Als die besluit de bagger niet meer aan te schaffen dan scheelt dat en zal er op den duur een kwalitatieve zuivering plaatsvinden. Ik ga zelf subject van een therapie worden om mijn angst om iets te missen te over- winnen en ga genuanceerder aanschaffen.
Voor de bands, artiesten en platenmaatschappijen die de ge- noemde diarree veroorzaken heb ik het volgende advies: eenmaal daags een sachet ‘Movicon’ en de diarree verdwijnt binnen een paar dagen als sneeuw voor de zon. Nog wel twee weken blijven doorslikken als de klachten zijn verdwenen. De klachten kunnen bij het niet afmaken van de kuur terugkomen. Mochten de klachten niet overgaan dan kan de begindosering worden verhoogd tot twee sachets per dag. Als de klachten dan nog niet verdwijnen wordt geadviseerd uw huisarts te raadplegen. JoJo (05-2008)