Reviews C

Crimson Jazz Trio - The KC Songbook Volume One
(2005)

Label: Voiceprint Records
Bandsite: www.crimsonjazztrio.com
Duur: 61:52
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ @ (max. score aan JoJo's)

Aandacht voor jazz op deze site zal niet gauw gebeuren. Niet omdat de recensenten van OJE niet van jazz houden maar omdat het buiten het bestek valt. Tenzij er sprake is van een jazzuiting door een vroegere vertegenwoordiger van de progressieve rock – Ian Wallace – die het snode en op het eerste gezicht onmogelijke plan opvat om tracks van King Crimson te vertalen naar een jazzformat. Dan is aandacht wèl gerechtvaardigd omdat het onze lezers zal interesseren.
Ian Wallace was drummer van King Crimson op slechts twee officiële albums namelijk ‘Islands’ (1971) en ‘Earthbound’ (1972). Hij werd voorafgegaan door Michael Giles en opgevolgd door Bill Bruford. Toch maakt hij volgens Robert Fripp “onlosmakelijk deel uit van de KC-familie”. En hij heeft Giles inmiddels weer opgevolgd in de ‘21st Century Schizoid Band’, ook al een loot aan de KC-boom. Daarnaast werkte Wallace in de studio of op het toneel samen met grootheden als Ry Cooder, Crosby, Stills & Nash, Steve Winwood, Eno, Joe Walsh, Bonnie Raitt, Keith Emerson enz. Bovendien is hij al vele jaren actief in het Britse jazzcircuit.
Het is nogal wat, wat er plaatsvindt op het ‘King Crimson Songbook Volume One’. Wallace heeft op dit verrassende album gekozen voor de traditionele bezetting van een jazztrio: drums, bas en piano. Hij laat zich vergezellen door de voortreffelijke pianist Jody Nardone en de virtuoze fretloze bassist Tim Landers. Gedrieën hebben zij een doorsnede gemaakt uit het repertoire van KC door de jaren heen en acht tracks omgezet naar jazzakkoorden en jazz-zettingen. Een onmogelijk plan? Geenszins. Het is razend knap hoe men koorddanst tussen enerzijds het behoud van de oorspronkelijke melodie en dus van de herkenbaarheid voor de KC-liefhebber en anderzijds het tegelijkertijd door de nieuwe ‘verpakking’ ook aantrekkelijk weet te maken voor de jazzliefhebber. “It's jazz for the progressive crowd. It's progressive for the jazz crowd”, zoals het trio zelf stelt. Het resultaat is in alle opzichten smaakvol en interessant en doet getuigenis van de kennis die de drie heren hebben van zowel jazz als prog. De spanning in ’21st Century Schizoid Man’ is nog steeds voelbaar, de humor in ‘Catfood’ blijft ook in een jazzy-uitvoering overeind, de mystiek van ‘Starless’, ‘Ladies of the Road’ en ‘Red’ is volop aanwezig, de romantiek druipt er bij ‘I Talk to the Wind’ zelfs in een ‘easy listening’ uitvoering vanaf en de eigenzinnigheid van ‘Three of a Perfect Pair’ en ‘Matte Kudasai’ staat ook hier nog centraal. Gelardeerd met improvisaties, zijpaden en vertakkingen maar altijd weer uitkomend bij datgene wat de oorspronkelijke composities probeerden te verbeelden. En de mellotron vervangen door een piano, kan dat? Voor een mellotron mag ik ’s nachts wakker gemaakt worden; desondanks heb ik het karakteristieke geluid op dit album geen moment gemist.
Wallace cs. hebben een zeer geslaagde interpretatie gemaakt van mijlpalen uit de historie van King Crimson. Toen goeroe Fripp het resultaat mocht aanhoren schreef hij: “First Response: Yes” en “Second Response: Can’t Wait for Volume Two”. En daar wil ik mij volledig bij aansluiten.
JoJo (02-2006)

Bezetting:
Jody Nardone –acoustic grand piano
Tim Landers – fretless bass guitar
Ian Wallace – drumset
Discografie:
King Crimson Songbook Volume One (2005)