Reviews S

Sir Millard Mulch -
How to Sell the Whole
F#@!ing Universe to Everybody …
for Once and for All (2005)

Label: Mimicry Records
Bandsite: sirmillardmulch.com
Duur: 240 min
Recensent: JoJo
Waardering: @ @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

Ik geloof dat God niet bestaat. Sinds kort geloof ik echter wel dat reïncarnatie bestaat want Frank Zappa blijkt terug te zijn op aarde. Hij is vermomd als Sir Millard Mulch en heeft tijdens zijn onbekende verblijf sinds zijn verscheiden in 1993 wat psychische deficiënties opgelopen. Met behoud van zijn muzikale energie, genialiteit, humor en engagement maar volkomen gek geworden dus. Hoogste tijd om zich onder een andere naam weer te mengen onder al die andere gekken in het ondermaanse. En dat het een geïncarneerde Zappa is blijkt ook uit het gegeven dat het hier gaat om vierenzestig songs op drie CD’s oftewel “four hours monstrosity”. Frank deed het doorgaans niet voor minder. Het album is “the ultimate guide to social metaphysics for salesmen, artists, magicians and all other types of manipulative fakes & liars”. Ik kon het werkstuk dus zonder scrupules kopen. Het langslopen van de tracks is onzinnig gezien het aantal. Daarom probeer ik via uitspraken van Mulch, achtergronden en associaties u een indruk te geven van wat kan worden verwacht.
“Psychiatrisch” patiënt Sir Millard Mulch (pseudoniem voor Paul K. Mavanu) is de eigenaar van een ‘comic book shop’ in Santa Cruz, filosoof en een begenadigd multi-instrumentalist, componist en producer. Hij heeft zich weten te omringen met “famous important people like me” zoals o.a. Virgil Donati (“I can’t believe I was tricked into playing on that stupid Sir Millard Mulch Album”), Devin Townsend, Nick D’Virgilio, Dave Meros, Morgan Ǻgren en Lale Larson. Na het maken van het bizarre album waren zijn collega’s en hij “delighted as frogs with new ice skates”. Hij zoekt zijn muzikanten per project uit want zijn devies is “no band, no band problems”. De muziek is doordrenkt met de complexiteit en het compositorisch vernuft van Zappa, kent invloeden van Mulch’s andere voorbeelden Faith No More en Mr. Bungle en heeft de gecontroleerde en hersenspoelende gekte van Devin Townsend. Het geheel is overgoten met de visie van Mulch op muziek namelijk het benaderen van de perfectie van een computer en het bereiken van de ultieme creativiteit. Dat eerste kan ten koste gaan van het gevoel maar wordt gecompenseerd door het tweede. Mijn gevoel raakt het wel, al kan ik mij voorstellen dat er mensen zijn die volledig afhaken op deze vermoeiende en ‘weirde’ muziek. Hij past soms ook schaamteloos ‘midi sequences’ en door de computer gemaakte fragmenten toe, omdat ze niet door een mens gespeeld zouden kunnen worden.
Mulch is ‘last but not least’ een provocateur zoals Zappa dat ook kon zijn. Op zijn geweldige site die veel leesplezier oplevert staat bijvoorbeeld een doorklik naar een soft-pornosite en een reclamebanner voor Volkswagen met de wervende tekst “Invented bij Hitler in 1932. Stil #1 with the leftist folk”. En wat dacht u hiervan: “guitars are designed in such a way that they can be played by a neanderthal who only knows one chord. This is why punk rockers don't play cello. Whoever invented the cello was smart enough to not include frets, thus making them off limits to these idiots. I respect that immensely”. Ha ha, ik hou hier wel van. Bovendien kun je lid worden van ’s mans ‘Cult’ maar dan moet je aan zeer strenge eisen voldoen zoals “I am charismatic, determined, domineering” en je moet je overgeven aan “totalitarian control of the behavior of the cult members”.
Bent u fan van Zappa? Liefhebber van teksten die vaak ergens over gaan en die soms nergens over gaan maar vol met splijtende humor en provocaties zitten? En geïnteresseerd in muzikale hoogstandjes en grensverlegging? Kopen die handel voordat George Bush het verbiedt.
JoJo (10-2005)

Bezetting:
Sir Millard Mulch – keyboards, guitars, bass, vocals, programming
met o.a.
Virgil Donati – drums, percussion
Nick D’Virgilio – drums, percussion
Dave Meros – bass, guitars
Morgan Agren – drums, percussion
Lale Larson - keyboards

Discografie:
Nice, Nice … Very Nice (1995, cassette)
50 Intellectually Stimulating Themes From A Cheap Amusement Park For Robots & Aliens, Vol. 1(1998)
To Hell With All of You, I Just Wanna Grow My Vegetables (1999)
The De-evolution of Yasmine Bleeth (2001, EP)
How to Sell the Whole F#@!ing Universe to Everybody … for Once and for All (2005)