Reviews V

Vibravoid - Void Vibration (2002)

Label: Nasoni Records Berlin
Bandsite: Vibravoid.de
Duur: 42:44
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

Op mijn voordurende zoektocht naar nieuwe muziek, belandde ik enige tijd terug in de Duitse scène van psychedelische- en spacerock. Deze scène herbergt een afgeladen kweekvijver aan talent: Weltraumstaunen, Sula Bassana (zie review onder 'S'), Liquid Vision, Zone Six, Colour Haze, Mandragora Light Show Society en Guru Guru zijn slechts een paar voorbeelden. Deze bands halen hun inspiratie uit en gaan voort op de psychedelische paden die o.a. Hawkwind, Gong en de vroege Pink Floyd hebben uitgezet. Zij voegen daar hun eigen geluid aan toe en zetten hedendaagse technieken in om geluidseffecten en vaak dansbare ritmes te creëren. Verder zijn zij verbonden door een rode draad in hun retro artwork met invloeden vanuit de Pop Art en Flower Power en brengen zij doorgaans hun albums niet slechts op CD uit maar ook op vinyl. Vibravoid is ook één van die loten aan in dit geval de Berlijnse stam.
Hun tweede album 'Void Vibration' uit 2002 heeft mij aangenaam verrast en siert regelmatig de laserstraal. Vibravoid is in staat zowel loos te gaan in experimentele spacetracks als ook goede en melodieuze songs te schrijven die direct blijven hangen. Met name in de up tempo songs gebruiken zij de theremin. De theremin werd ooit in 1918 bedacht door Leon Theremin en is een elektronisch muziekinstrument dat kan worden bespeeld zonder het aan te raken. Er zijn één of soms ook twee antennes aan bevestigd waaromheen zich elektromagnetische velden bevinden. Door het bewegen van de handen binnen die velden kan geluid worden opgewekt en kan de toonhoogte en het volume van een toongenerator worden beïnvloed. De meest vreemde geluiden zijn het gevolg. Het instrument werd o.a. gebruikt door Captain Beefheart en zelfs door The Beach Boys op hun legendarische album 'Pet Sounds'. Op dit moment zetten o.a. Radiohead en nu dus ook Vibravoid het in tijdens live-optredens en studio-opnames.
De theremin wordt al direct beroerd in het hallucinerende openingsnummer 'Black and White'. Christian K. zingt hier lispelend à la Syd Barrett , de gitaren en synths klinken heerlijk spacy en de vreemde geluiden uit de theremin vliegen om de oren. Een opening die staat. 'Creepy People' is vervolgens een voorbeeld van een prima, relatief rustige song met een pakkend refrein. Mijn zoon van zes ging bij beluistering direct dansen als een eng spook met grijpende vingers. Dat zegt wellicht iets over hem maar zeker over het vermogen van Vibravoid om de juiste stemming over te brengen. Een hoogtepunt vind ik 'Adjustment' dat zeer vernuftig in elkaar steekt, veel Floydsfeer heeft en verrassende breaks kent. Ik kan er niet rustig bij blijven zitten. Ten overvloede is overigens ook de singleversie van dit nummer als bonustrack toegevoegd.
Een hoogtepunt wordt wederom bereikt in 'Echovoid' waarin een sitar het thema bepaalt. De track ontwikkelt zich langzaam maar zeker en duurt wellicht wat lang. Maar om in hoger sferen te komen is dat natuurlijk ook nodig. Via de spacepunk van 'Vivid Vision' met lijntjes naar The Ramones en het korte elektronische intermezzo 'Electrovoid', belanden we bij 'Void Vibration'. Een geweldig nummer van ruim twaalf minuten waarop ik kan wegdromen en dat perfect past bij de landerige sfeer die er momenteel door het bloedwarme weer hangt. Alleen bij minuut acht ligt een cesuur. Wat dan volgt is een vier minuten durende hersenspoeling met geordende herrie van feedback distortion, wapperende handen om de theremin en synthsequences. Het getuigt van durf om dit te doen en het zal niet door iedereen gewaardeerd worden maar ik heb dit soort muziek af en toe nodig. De schijf sluit in zinsbegoochelende stijl af met 'Silent Screams'. Een dreigend nummer waarin enge stemmen bezweringen over mij uitstrooien zoals het cliché "love is freedom" en, speciaal voor de vegetariërs onder ons, "meat is murder".
Vibravoid heeft met 'Void Vibration' mijn hart en natuurlijk met name de geest gestolen. Het album biedt een smaakvolle reis door de underground van de muziekhistorie waarbij het vervoermiddel wordt gevormd door de hedendaagse technieken en compositorische kwaliteiten van deze Berlijners. Op naar de aanschaf van de rest van hun catalogus.
JoJo (8-2004)

Bezetting:
Sven S - percussion
Peter M - bass narcotics
Michael G - synthi, theremin, effects
Christian K - guitar, vocals, theremin, sitar, synthi, effects

Discografie:
2001 (CD 2000/LP 2003)
Void Vibration (CD 2002/LP 2003)
Phasenvoid/Retronique (with Sula Bassana/ CD 2003)
Turned in Acid (CD/LP 2003)
Verder vele 7' singles en compilatie-albums