Reviews W

White Willow - Storm Season (2004)

Label: The Laser's Edge
Bandsite: Whitewillow.net
Duur: 47:24
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ (uit max. 5 JoJo's)

White Willow kon een potje bij mij breken. Ondanks het feit dat men het niveau van het debuut 'Ignis Fatuus' op de vervolgalbums niet altijd haalde, werden de schijven frequent beluisterd. De donkere muziek waarin de poolnacht schemert en waarin slechts af en toe een straaltje midzomernacht doorbreekt, raakte mij - zelfs bij de wat mindere werkstukken - keer op keer. Ik kon mij laven aan de weldadige somberheid en werd daar paradoxaal genoeg soms nog vrolijk van ook. Maar het potje is door 'Storm Season' nu echt uiteengevallen in duizend stukken en hoogstwaarschijnlijk slechts nog met moeite te restaureren. Wat is er dan mis met dit laatste wapenfeit?
Wat bij White Willow altijd hoog scoorde waren de prima composities, de prachtige mellotrons die bij uitstek geschikt zijn om Scandinavische sferen te verbeelden, de afwisseling tussen de tracks, de verrassingen in de nummers en 'last but not least' de muzikaal-technische kwaliteiten van Jacob Holm-Lupo en consorten. De hoge scores op deze onderdelen worden op het wat meer door gitaren gedomineerde 'Storm Season' soms maar vaker niet gehaald. En dat zit met name in de eenvormigheid van de tracks en de twijfelachtige kwaliteit van de zangeres. Sylvia Erichsen zingt in het hoog uitermate geknepen en onzuiver. Luister maar eens naar haar stem in de compositorisch acceptabele openingstrack 'Chemical Sunset'. Ik heb gelukkig geen hond maar als ik er een had dan zou hij jankend en in overspannen toestand het pand verlaten. In combinatie met bepaalde arrangementen, zoals in 'Soulburn', zit de zang wat mij betreft zelfs in de valse regionen. In ieder geval is de 'match' en de synergie afwezig tussen de toetsen en gitaren enerzijds en de vocalen anderzijds.
'Sally Left' is een redelijk maar in de White Willow catalogus niet bijster origineel nummer waarin de viool mooi klinkt, de mellotrons dreigend ondersteuning bieden en Johannes Saeboe een prima Floydiaanse gitaarsolo laat horen. 'Endless Science' kent een mooi, tokkelend gitaarthema en een wat jazzy tussenstukje. De zang klinkt echter oppervlakkig. 'Soulburn' begint veelbelovend met invloeden van King Crimson en zang van Finn Coren maar als het refrein aanbreekt en Erichsen invalt ontspoort men zoals gezegd vocaal volledig en is de 'match' tussen toetsen, gitaren en stem ver te zoeken. 'Insomnia' bevat een heerlijk dromerig klinkend orgel, verrast gelukkig wel door breaks en wendingen en heeft van die ingetogen delen à la King Crimson met de mellotron op de achtergrond. De melodie in de titeltrack komt mij wederom bekend voor en is matig gezongen. Het album sluit af met het door gitaren gedomineerde 'Nightside of Eden' waarin de band kundig van leer trekt, de orgelsolo op de Hammond B3 geweldig klinkt maar de zang, het wordt eentonig en dat is een goed woord in dit verband, wederom zorgt voor puntenaftrek. Gelukkig sluit, om de pijn te verzachten, een heerlijke symfonische gitaarsolo deze track en het album af.
White Willow heeft met 'Storm Season' het minste album in haar historie afgeleverd. Een potje konden ze bij mij breken maar het ligt nu welhaast onherstelbaar aan gruzelementen. Er zal veel herstelwerk nodig zijn om mij in de toekomst weer te kunnen overtuigen. Of gloort er licht in de duisternis van de poolnacht? Zangeres Sylvia Erichsen schijnt na de opnames van 'Storm Season' met de noorderzon vertrokken te zijn en is inmiddels vervangen door Trude Eidtang. Een driewerf "Hoera!" Dat biedt perspectief voor de toekomst. JoJo (11-2004)

Bezetting:
Jacob Holm-Lupo - electric, acoustic and classical guitars, keyboards
Johannes Saeboe - electric guitars, electric baryton guitar
Sylvia Erichsen - vocals
Lars Frederik Froislie - piano, mellotron M400, hammond B3, mini-moog, synthesizers, fender rhodes, wurlitzer, glockenspiel
Marthe Berger Walthinsen - 4 & 5 string bass guitar, tambourine
Aage Moltke Schou - drums, percussion
Ketil Vestrum Einarsen - flutes, microsynth, tambourine
Sigrun Eng - cello
Finn Coren - vocal
Teresa K. Aslanian - ghost voice

Discografie:
Ignis Fatuus (1995)
Ex Tenebris (1998)
Sacrament (2000)
Storm Season (2004)
Signal to Noise (2006) (zie Reviews 2006)