Reviews B

Blackfield - Blackfield (2004)
Label: Helicon
Bandsite: Blackfield
Duur: 36:57
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)


Blackfield is een project van Steve Wilson, voorman van één van mijn oogappels Porcupine Tree, en de Israëlische muzikant Aviv Geffen. Maar ik zou de volgende noodoproep uit willen laten gaan: "Opsporing verzocht want vermist: Aviv Geffen. Vermist reeds tijdens het maken van Blackfield". Ik heb natuurlijk zelf al pogingen ondernomen om hem te vinden, ik ken mijn burgerplicht, maar het is mij niet gelukt. Waar ik ook zoek, in alle hoeken en gaten van 'Blackfield', ik kan hem maar niet vinden. Zingt hij mee? Ik geloof niet dat ik het hoor. Welke instrumenten bespeelt hij? De hoes vertelt het mij niet. Welke nummers schreef hij zelfstandig? Het zijn er twee maar die hadden ook van Wilson kunnen zijn. Heeft hij onvermoede kwaliteiten uit Wilson gehaald en diende hij in die rol als inspirator en katalysator? Ook daar merk ik niets van want Blackfield klinkt als Porcupine Tree. Althans, als de wat commerciëlere versie van Porcupine Tree zoals we die kennen van hun laatsteling 'In Absentia'. U begrijpt het al. Steve Wilson is blijkbaar zo dominant in zijn werkwijze, tijdens het componeren en in het botvieren van zijn eigen creativiteit, dat de ongetwijfeld aanwezige kwaliteiten van Geffen jammerlijk het onderspit hebben gedolven. Het gevolg is dat we gewoon luisteren naar Porcupine Tree. Het feit dat ex-drummer Chris Maitland en de huidige drummer Gavin Harrison ook op 'Blackfield' meespelen, draagt daar op een bescheiden wijze ook nog aan bij. Kortom, ik twijfel derhalve zeer aan de toegevoegde waarde van het project Blackfield anders dan dat het voor Wilson/Geffen leuk zal zijn geweest om samen te werken.
Bovengenoemde kritiek en twijfels nemen niet weg dat 'Blackfield' een aardig werkstuk is. Het bewijst eens te meer dat Wilson niet in staat is om slechte composities te maken. Er staat zelfs een aantal topnummers op. 'Scars', 'Cloudy Now' en het titelnummer springen er bijvoorbeeld uit door hun smaakvolle arrangementen, mooie synths en mellotrons (of zijn het samples?). 'Glow' vind ik beklemmend, ook door de tekst: 'The glow was strong when I was a boy. But it's gone'. Dacht ik dat pas zèlf ook niet? Jammer dat het nummer wat vreemd eindigt; voor mijn gevoel is het niet af. Voor alle tracks geldt dat ze zeer toegankelijk zijn, zich snel vastzetten in het geheugen en uitdagen tot meeneuriën en meezingen. Het zijn dan ook nummers die gemiddeld zo'n drie minuten duren, daar lukt dat meestal wat gemakkelijker bij. Maar die toegankelijkheid heeft ook een schaduwzijde. De meeste nummers vind ik enigszins gemakzuchtig. De melodielijnen zijn te voorspellen, zelfs al bij eerste beluistering, ze komen me soms wel erg bekend voor en vormen derhalve een staalkaart uit de Porcupine Tree catalogus. En het veelvuldig en meerstemmig meezingen met de melodie die door de instrumenten reeds wordt gespeeld, is doorgaans een indicatie van commercialiteit. Zo ook hier. Het is helaas een weg die Wilson al eerder was ingeslagen .…..
Resumerend is 'Blackfield' een acceptabel werkstuk dat lekker wegdraait. Maar er had meer in gezeten als Aviv Geffen zijn Hebreeuwse kunsten wat meer had kunnen tonen. Er zou dan een synergie zijn ontstaan tussen Wilson en Geffen, resulterend in een 'nieuw' geluid. Eén plus eén had drie kunnen zijn. Hier is echter sprake van twee min één. En dan houden we Wilson over en luisteren dus naar meer van hetzelfde. Wat mij betreft hadden deze tracks dan ook als een extra CD kunnen worden bijgevoegd bij de volgende Porcupine Tree release. Daar hadden we best op kunnen wachten.
JoJo (5-2004)

Bezetting:
Steven Wilson - performance and production of all songs
Aviv Geffen - performance and production of all songs
Chris Maitland - drums
Gavin Harrison - drums
Jeremy Kaplan - drums
Illusion Quartet - strings

Discografie:
Blackfield (2004)