Reviews N

Negative Zone – Negative Zone (2005)

Label: Musea
Bandsite: negativezone.net
Duur: 45:45
Reviewer: JoJo
Waardering: @ @ @ (uit max. 5 JoJo's)

De afstammelingen van Pink Floyd vallen, sinds de ouders het zelf wat rustiger aan doen, als rijpe maar soms ook als rotte appels van de boom. RPWL, House of Not, Timothy Pure zijn daar ‘bekende’ voorbeelden van aan de goede kant van de streep. Daarnaast kennen we de Floydcovers, die wat mij betreft per definitie te onpas verschijnen, o.a. van Transatlantic en Shadow Gallery. Ten slotte is daar het schaamteloos citeren van Floyd dat door sommigen tot kunst met een hele kleine ‘k’ is verheven. Een zonde waar zelfs Dream Theater zich op haar laatste dwaling aan waagt. En dan meldt zich nu het Franse Negative Zone aan het rose front.
Deze jongelingen komen uit Marseille en steken hun bewondering voor Floyd niet onder stoelen of banken. Het geheel ademt in veel akkoorden, tonen en effecten de psychedelische sfeer van Floyd uit maar zeker ook van andere bands uit de sixties en seventies zoals The Beatles in haar geestverruimende Sgt. Pepperspray periode en zelfs The Zombies ten tijde van het progressieve meesterwerk ‘Odyssey & Oracle’. Dit laatste hoor ik met name in de tracks ‘Cats’, ‘Farewell’, ‘Fly Away’ en ‘Island’. Een en ander gevoegd naast de eigenheid van Negative Zone, die vooral tot uiting komt in de smaakvolle arrangementen en in de vocale harmonieën met een licht maar niet hinderlijk Frans accent, maakt dit album goed te pruimen. Ondanks dat: het is wel wat veel Floyd.
‘Don’t Sleep Part 1’ en ‘Part 2’ zijn uitgesponnen tracks waarop het aangenaam wegdromen is en waar in het wat steviger deel ook het latere King Crimson doorklinkt. Al vraag ik mij ook hier af waarom je een geluidseffect naadloos laat klinken als een effect dat door Floyd al eens bedacht is en dat iedere zichzelf respecterende progliefhebber zo’n beetje kan dromen. Daar moet toch op eigen creativiteit meer of iets anders uit te halen zijn. Nu wekt het bij mij irritatie op. Een gevoel dat mij ook bekruipt in ‘Hold Out Your Hand’. Lekker sloom nummer inclusief door Nick Mason geïnspireerd drumwerk maar met meer durf had het een onsje of twee minder Floyd kunnen zijn. En dat gevoel zet zich door in de afsluitende nummers ‘Fairy Tales’ en ‘Negative Zone’. Waarmee het album overigens wat abrupt en niet gelukkig eindigt. Het is voor mij niet ‘rond’ en daar hou ik van: van een kop, een romp en een staart. Als men dàt nou eens had overgenomen van Floyd want die waren daar erg goed in.
Negative Zone is geenszins een rotte appel aan de Floydboom. Daarvoor zijn er voldoende andere invloeden te horen en heb ik mijzelf teveel vermaakt met dit debuut. Je voelt echter dat de band meer talent in haar mars heeft. Als men het in de toekomst aandurft om die eigen kwaliteiten meer ruimte te geven dan zal Floyd nog slechts op de achtergrond meespelen. De voorgrond zal dan bepaald worden door Negative Zone. Als men dat niet doet ben ik bang dat ook deze band snel in de vergetelheid zal raken. De voortekenen zijn overigens niet goed want platenlabel Musea grossiert al decennia in eendagsvliegen.
JoJo (11-2005)

Bezetting:
Cedric Cartaut - guitars, vocals
Bruno Ramousse - bass, vocals, flute
Manuel Santiago - guitars, keyboards
Fabrice Dimondo - drums

Discografie:
Negative Zone (2005)