DISTRIBUTED BEING ProgSoap7
WEG MET DE SUPER JEWEL BOX

Het opbergen van alle CD-aankopen en zelfs af en toe vinyl levert nogal eens problemen op. Waar laat je het allemaal? Ik heb daar inmiddels een effectieve oplossing voor gevonden. Zo is er een zelf ontworpen cd-kast met ruimtebesparende schuifladen door een meubelmaker gefabriceerd en beleef ik nog steeds veel plezier aan de opengewerkte CD-kastjes met plankjes. Waarom zijn die zo mooi? Omdat alle CD's in volle glorie en op alfabet te aanschouwen zijn en de zijkantjes met de albumtitels zo schitterend staan te pronken. Hoe mooi is het immers om hele rijen met 'Pink Floyd', 'Porcupine Tree' of 'Frank Zappa' netjes en in slagorde te zien staan, klaar om bekeken of beluisterd te worden. Hoewel ... dat laatste ... het is al heel mooi om ze te zien staan ... draaien hoeft niet eens ...
Ik ben echter een structuurfetisjist en raak wat van slag als de met mijzelf afgesproken structuur wordt doorbroken. Het is nog net niet zo erg dat ik in supermarkten een scheefstaand en dus dissident pak hagelslag rechtzet maar het komt in de buurt. Ik erger mij er in ieder geval wel aan. Eenzelfde gevoel heb ik bij het opbergen van alle geluidsdrager in huis. Het moet recht staan, geordend, op alfabet, dissidenten worden niet geaccepteerd, kortom de rijen moeten gesloten zijn. Helaas lukt dat niet altijd. Zo heb ik in de loop der jaren wanhopig oplossingen moeten zoeken voor digipacks, boxen, promo's en speciale uitgaven met een afwijkend formaat van bijvoorbeeld King Crimson, Fish, Supersister, Alquin en Peter Gabriel. Die 'vervuilen' het beeld immers en krijgen dan noodgedwongen een aparte plaats alwaar op dat moment weer keurige systematiek kan ontstaan. Orde moet er tenslotte zijn!



Ik hou mijn hart echter vast voor een nieuwe ontwikkeling: er is een nieuw ontwerp voor het plastic CD-doosje. Het heet de 'Super Jewel Box' (de boosdoener is hierboven afgebeeld). Ik heb er al een paar bij De Plaatboef en bij Plato in Rotterdam zien staan en ik heb er zelfs een in huis. Het prima album 'Things Buried' van Richard Barbieri is namelijk getooid in zo'n nieuwerwets ding. En dat ontwerp gaat de zorgvuldig opgebouwde, geordende en prachtige rijen met CD's visueel doorbreken. Horizonvervuiling in de eigen kamer zal het dramatische gevolg zijn.
Wat is er aan de hand? Het doosje is op een andere wijze open- gewerkt, het boekje zit er op een andere manier in en moet ook met een licht aangepaste handbeweging eruit gehaald of erin gedaan worden maar wat erger is .... het doosje vormt aan de voor- en zijkant geen geheel meer!! Uit de hoeken zijn hele hap- pen genomen waardoor ook de prints niet meer doorlopen. De visuele systematiek van de zijkant gezien klopt dus niet meer als alle CD's in de kast staan te pronken. Hele happen bederven het aanzicht. En ook de esthetiek van het door de voorkant schij- nende boekje is beduidend minder.
Een ramp is zich derhalve ongemerkt aan het voltrekken. Onge- merkt maar ook zonder overleg. Wordt ons veelkopers van muziek iets gevraagd? Ik dacht het niet. De barricades moeten we op, de toegangsdeuren van platenmaatschappijen en fabrieken moeten worden afgesloten. 'Weg met de Super Jewel Box' zal op onze spandoeken te lezen zijn. Het barre tij moet worden ge- keerd. Structuurfetisjisten verenigt u!! JoJo (10-2007)